تفاوت میان نسخههای «فروغی بسطامی (غزلیات)/به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است|که بندهی تو ز بند کدورت آزاد است}} | {{ب|به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است|که بندهی تو ز بند کدورت آزاد است}} | ||
{{ب|چگونه پیش تو ناید پری به شاگردی|که مو به موی تو در علم غمزه استاد است}} | {{ب|چگونه پیش تو ناید پری به شاگردی|که مو به موی تو در علم غمزه استاد است}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۲۶
' | فروغی بسطامی (غزلیات) (به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است) از فروغی بسطامی |
' |
به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است | که بندهی تو ز بند کدورت آزاد است | |
چگونه پیش تو ناید پری به شاگردی | که مو به موی تو در علم غمزه استاد است | |
ز سیل حادثه غم نیست میگساران را | که آستانه میخانه سخت بنیاد است | |
غم زمانه مرا سخت در میانه گرفت | بیا فدای تو ساقی که وقت امداد است | |
دلی که هیچ فسونگر نکرد تسخیرش | کنون مسخر افسون آن پریزاد است | |
هوای سور بلندی فتاده بر سر من | که سایهاش به سر هیچکس نیفتاده است | |
مذاق عیش مرا تلخ کرد شیرینی | که تلخکام لبش صدهزار فرهاد است | |
فغان که داد ز دست ستمگری است مرا | که هرگزش نتوان گفت این چه بیداد است | |
شهی به خون اسیران عشق فرمان داد | که تیغ بر کف ترکان کج کله داد است | |
فروغی از ستم مهوشان به درگه عشق | چرا خموش نشینی که جای فریاد است | |
جهان گشای عدوبند شاه ناصردین | که تیغ اوهمه درهای بسته بگشاد است | |
سر ملوک عجم تاجدار کشود جم | که ذات او سبب دستگاه ایجاد است |