تفاوت میان نسخههای «فروغی بسطامی (غزلیات)/گهی به دیر و گهی جلوه در حرم دارد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|گهی به دیر و گهی جلوه در حرم دارد|ندانم این چه جمال است کان صنم دارد}} | {{ب|گهی به دیر و گهی جلوه در حرم دارد|ندانم این چه جمال است کان صنم دارد}} | ||
{{ب|کسی است صاحب بخت بلند و عمر دراز|که دست بر سر آن زلف خم به خم دارد}} | {{ب|کسی است صاحب بخت بلند و عمر دراز|که دست بر سر آن زلف خم به خم دارد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۴۹
' | فروغی بسطامی (غزلیات) (گهی به دیر و گهی جلوه در حرم دارد) از فروغی بسطامی |
' |
گهی به دیر و گهی جلوه در حرم دارد | ندانم این چه جمال است کان صنم دارد | |
کسی است صاحب بخت بلند و عمر دراز | که دست بر سر آن زلف خم به خم دارد | |
حیات بخشد اگر خاک مقدمش نه عجب | که جان زندهدلی زیر هر قدم دارد | |
کسی که تکیه زند بر عنایت ساقی | اگر غلط نکنم تکیهگاه جم دارد | |
غلام چشم سیاهی شدم ز دولت عشق | که ناز بر سر شاهان محتشم دارد | |
تو خود به چشم حقیقت نظر نکردی باز | وگر نه دیر و حرم هر دو یک صنم دارد | |
جهان ز جنبش مژگان گرفتهای آری | جهان بگیرد شاهی که این حشم دارد | |
دهان تنگ تو تا آمد از عدم به وجود | وجود تنگ دلان حسرت عدم دارد | |
مگر ز چشم تو دم به گلستان نرگس | که از خمار سحر حالتی دژم دارد | |
کسی که با سر زلف تو دست پیمان داد | سرش به باد فنا گر رود چه غم دارد | |
از آن خدنگ تو در دل عزیز و محترم است | که ره به خلوت دل های محترم دارد | |
فروغی از لب شیرین شکرافشانت | هزار تنگ شکر در نی قلم دارد |