تفاوت میان نسخه‌های «مثنوی معنوی/حکایت آن درویش کی در کوه خلوت کرده بود»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
| + | {{شعر}} | ||
{{ب|بود درویشی بکهساری مقیم|خلوت او را بود هم خواب و ندیم}} | {{ب|بود درویشی بکهساری مقیم|خلوت او را بود هم خواب و ندیم}} | ||
{{ب|چون ز خالق می‌رسید او را شمول|بود از انفاس مرد و زن ملول}} | {{ب|چون ز خالق می‌رسید او را شمول|بود از انفاس مرد و زن ملول}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۵۲
| ' | دفتر سوم مثنوی (حکایت آن درویش کی در کوه خلوت کرده بود و بیان حلاوت انقطاع و خلوت و داخل شدن درین منقبت کی انا جلیس من ذکرنی و انیس من استانس بی گر با همه‌ای چو بی منی بی همه‌ای ور بی همه‌ای چو با منی با همه‌ای) از مولوی |
' |
| بود درویشی بکهساری مقیم | خلوت او را بود هم خواب و ندیم | |
| چون ز خالق می‌رسید او را شمول | بود از انفاس مرد و زن ملول | |
| همچنانک سهل شد ما را حضر | سهل شد هم قوم دیگر را سفر | |
| آنچنانک عاشقی بر سروری | عاشقست آن خواجه بر آهنگری | |
| هر کسی را بهر کاری ساختند | میل آن را در دلش انداختند | |
| دست و پا بی میل جنبان کی شود | خار وخس بی آب و بادی کی رود | |
| گر ببینی میل خود سوی سما | پر دولت بر گشا همچون هما | |
| ور ببینی میل خود سوی زمین | نوحه می‌کن هیچ منشین از حنین | |
| عاقلان خود نوحه‌ها پیشین کنند | جاهلان آخر بسر بر می‌زنند | |
| ز ابتدای کار آخر را ببین | تا نباشی تو پشیمان یوم دین |