تفاوت میان نسخههای «مثنوی معنوی/در بیان آنک شناسای قدرت حق نپرسد کی بهشت و دوزخ کجاست»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|هر کجا خدا دوزخ کند|اوج را بر مرغ دام و فخ کند}} | {{ب|هر کجا خدا دوزخ کند|اوج را بر مرغ دام و فخ کند}} | ||
{{ب|هم ز دندانت برآید دردها|تا بگویی دوزخست و اژدها}} | {{ب|هم ز دندانت برآید دردها|تا بگویی دوزخست و اژدها}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۳۸
' | دفتر چهارم مثنوی (در بیان آنک شناسای قدرت حق نپرسد کی بهشت و دوزخ کجاست) از مولوی |
' |
هر کجا خدا دوزخ کند | اوج را بر مرغ دام و فخ کند | |
هم ز دندانت برآید دردها | تا بگویی دوزخست و اژدها | |
یا کند آب دهانت را عسل | که بگویی که بهشتست و حلل | |
از بن دندان برویاند شکر | تا بدانی قوت حکم قدر | |
پس به دندان بیگناهان را مگز | فکر کن از ضربت نامحترز | |
نیل را بر قبطیان حق خون کند | سبطیان را از بلا محصون کند | |
تا بدانی پیش حق تمییز هست | در میان هوشیار راه و مست | |
نیل تمییز از خدا آموختست | که گشاد آن را و این را سخت بست | |
لطف او عاقل کند مر نیل را | قهر او ابله کند قابیل را | |
در جمادات از کرم عقل آفرید | عقل از عاقل به قهر خود برید | |
در جماد از لطف عقلی شد پدید | وز نکال از عاقلان دانش رمید | |
عقل چون باران به امر آنجا بریخت | عقل این سو خشم حق دید و گریخت | |
ابر و خورشید و مه و نجم بلند | جمله بر ترتیب آیند و روند | |
هر یکی ناید مگر در وقت خویش | که نه پس ماند ز هنگام و نه پیش | |
چون نکردی فهم این را ز انبیا | دانش آوردند در سنگ و عصا | |
تا جمادات دگر را بی لباس | چون عصا و سنگ داری از قیاس | |
طاعت سنگ و عصا ظاهر شود | وز جمادات دگر مخبر شود | |
که ز یزدان آگهیم و طایعیم | ما همه نی اتفاقی ضایعیم | |
همچو آب نیل دانی وقت غرق | کو میان هر دو امت کرد فرق | |
چون زمین دانیش دانا وقت خسف | در حق قارون که قهرش کرد و نسف | |
چون قمر که امر بشنید و شتافت | پس دو نیمه گشت بر چرخ و شکافت | |
چون درخت و سنگ کاندر هر مقام | مصطفی را کرده ظاهرالسلام |