تفاوت میان نسخههای «مثنوی معنوی/گردانیدن عمر رضی الله عنه نظر او را از مقام گریه کی هستیست بمقام استغراق»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهٔ جدید: {{سرصفحه | عنوان = دفتر اول مثنوی | مؤلف = مولوی | قسمت =(گردانیدن عمر رضی الله عنه نظر او را از مقا...) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|گفت پیغامبر که دایم بهر پند|دو فرشته خوش منادی میکنند}} | {{ب|گفت پیغامبر که دایم بهر پند|دو فرشته خوش منادی میکنند}} | ||
{{ب|کای خدایا منفقان را سیر دار|هر درمشان را عوض ده صد هزار}} | {{ب|کای خدایا منفقان را سیر دار|هر درمشان را عوض ده صد هزار}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۶
' | دفتر اول مثنوی (گردانیدن عمر رضی الله عنه نظر او را از مقام گریه کی هستیست بمقام استغراق) از مولوی |
' |
گفت پیغامبر که دایم بهر پند | دو فرشته خوش منادی میکنند | |
کای خدایا منفقان را سیر دار | هر درمشان را عوض ده صد هزار | |
ای خدایا ممسکان را در جهان | تو مده الا زیان اندر زیان | |
ای بسا امساک کز انفاق به | مال حق را جز به امر حق مده | |
تا عوض یابی تو گنج بیکران | تا نباشی از عداد کافران | |
کاشتران قربان همیکردند تا | چیره گردد تیغشان بر مصطفی | |
امر حق را باز جو از واصلی | امر حق را در نیابد هر دلی | |
چون غلام یاغیی کو عدل کرد | مال شه بر یاغیان او بذل کرد | |
در نبی انذار اهل غفلتست | کان همه انفاقهاشان حسرتست | |
عدل این یاغی و داداش نزد شاه | چه فزاید دوری و روی سیاه | |
سروران مکه در حرب رسول | بودشان قربان به اومید قبول | |
بهر این ممن همیگوید ز بیم | در نماز اهد الصراط المستقیم | |
آن درم دادن سخی را لایقست | جان سپردن خود سخای عاشقست | |
نان دهی از بهر حق نانت دهند | جان دهی از بهر حق جانت دهند | |
گر بریزد برگهای این چنار | برگ بیبرگیش بخشد کردگار | |
گر نماند از جود در دست تو مال | کی کند فضل الهت پایمال | |
هر که کارد گردد انبارش تهی | لیکش اندر مزرعه باشد بهی | |
وانک در انبار ماند و صرفه کرد | اشپش و موش حوادث پاک خورد | |
این جهان نفیست در اثبات جو | صورتت صفرست در معنیت جو | |
جان شور تلخ پیش تیغ بر | جان چون دریای شیرین را بخر | |
ور نمیدانی شدن زین آستان | باری از من گوش کن این داستان |