تفاوت میان نسخههای «مثنوی معنوی/باقی قصهی هاروت و ماروت و نکال و عقوبت ایشان هم در دنیا بچاه بابل»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|چون گناه و فسق خلقان جهان|میشدی بر هر دو روشن آن زمان}} | {{ب|چون گناه و فسق خلقان جهان|میشدی بر هر دو روشن آن زمان}} | ||
{{ب|دست خاییدن گرفتندی ز خشم|لیک عیب خود ندیدندی به چشم}} | {{ب|دست خاییدن گرفتندی ز خشم|لیک عیب خود ندیدندی به چشم}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۱۶
' | دفتر اول مثنوی (باقی قصهی هاروت و ماروت و نکال و عقوبت ایشان هم در دنیا بچاه بابل) از مولوی |
' |
چون گناه و فسق خلقان جهان | میشدی بر هر دو روشن آن زمان | |
دست خاییدن گرفتندی ز خشم | لیک عیب خود ندیدندی به چشم | |
خویش در آیینه دید آن زشت مرد | رو بگردانید از آن و خشم کرد | |
خویشبین چون از کسی جرمی بدید | آتشی در وی ز دوزخ شد پدید | |
حمیت دین خواند او آن کبر را | ننگرد در خویش نفس گبر را | |
حمیت دین را نشانی دیگرست | که از آن آتش جهانی اخضرست | |
گفت حقشان گر شما روشن گرید | در سیهکاران مغفل منگرید | |
شکر گویید ای سپاه و چاکران | رستهاید از شهوت و از چاکران | |
گر از آن معنی نهم من بر شما | مر شما را بیش نپذیرد سما | |
عصمتی که مر شما را در تنست | آن ز عکس عصمت و حفظ منست | |
آن ز من بینید نه از خود هین و هین | تا نچربد بر شما دیو لعین | |
آنچنان که کاتب وحی رسول | دید حکمت در خود و نور اصول | |
خویش را هم صوت مرغان خدا | میشمرد آن بد صفیری چون صدا | |
لحن مرغان را اگر واصف شوی | بر مراد مرغ کی واقف شوی | |
گر بیاموزی صفیر بلبلی | تو چه دانی کو چه دارد با گلی | |
ور بدانی باشد آن هم از گمان | چون ز لبجنبان گمانهای کران |