تفاوت میان نسخههای «حافظ (غزلیات)/بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
جز (clean up) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد|بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد}} | {{ب|بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد|بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد}} | ||
{{ب|غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب|بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد}} | {{ب|غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب|بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۱۲
' | حافظ (غزلیات) (بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد) از حافظ |
' |
بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه بان دارد | بهار عارضش خطی به خون ارغوان دارد | |
غبار خط بپوشانید خورشید رخش یا رب | بقای جاودانش ده که حسن جاودان دارد | |
چو عاشق میشدم گفتم که بردم گوهر مقصود | ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد | |
ز چشمش جان نشاید برد کز هر سو که میبینم | کمین از گوشهای کردهست و تیر اندر کمان دارد | |
چو دام طره افشاند ز گرد خاطر عشاق | به غماز صبا گوید که راز ما نهان دارد | |
بیفشان جرعهای بر خاک و حال اهل دل بشنو | که از جمشید و کیخسرو فراوان داستان دارد | |
چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل | که بر گل اعتمادی نیست گر حسن جهان دارد | |
خدا را داد من بستان از او ای شحنه مجلس | که می با دیگری خوردهست و با من سر گران دارد | |
به فتراک ار همیبندی خدا را زود صیدم کن | که آفتهاست در تاخیر و طالب را زیان دارد | |
ز سروقد دلجویت مکن محروم چشمم را | بدین سرچشمهاش بنشان که خوش آبی روان دارد | |
ز خوف هجرم ایمن کن اگر امید آن داری | که از چشم بداندیشان خدایت در امان دارد | |
چه عذر بخت خود گویم که آن عیار شهرآشوب | به تلخی کشت حافظ را و شکر در دهان دارد |