دیوان شمس/تا چند تو پس روی به پیش آ

'

دیوان شمس (غزلیات) (تا چند تو پس روی به پیش آ) از مولوی

'

تا چند تو پس روی به پیش آ		در کفر مرو به سوی کیش آ
در نیش تو نوش بین به نیش آ		آخر تو به اصل اصل خویش آ
هر چند به صورت از زمینی		پس رشته گوهر یقینی
بر مخزن نور حق امینی		آخر تو به اصل اصل خویش آ
خود را چو به بیخودی ببستی		می‌دانک تو از خودی برستی
وز بند هزار دام جستی		آخر تو به اصل اصل خویش آ
از پشت خلیفه‌ای بزادی		چشمی به جهان دون گشادی
آوه که بدین قدر تو شادی		آخر تو به اصل اصل خویش آ
هر چند طلسم این جهانی		در باطن خویشتن تو کانی
بگشای دو دیده نهانی		آخر تو به اصل اصل خویش آ
چون زاده پرتو جلالی		وز طالع سعد نیک فالی
از هر عدمی تو چند نالی		آخر تو به اصل اصل خویش آ
لعلی به میان سنگ خارا		تا چند غلط دهی تو ما را
در چشم تو ظاهرست یارا		آخر تو به اصل اصل خویش آ
چون از بر یار سرکش آیی		سرمست و لطیف و دلکش آیی
با چشم خوش و پرآتش آیی		آخر تو به اصل اصل خویش آ
در پیش تو داشت جام باقی		شمس تبریز شاه و ساقی
سبحان الله زهی رواقی		آخر تو به اصل اصل خویش آ