دیوان شمس/جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست

'

دیوان شمس (غزلیات) (جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست) از مولوی

'

جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست		چرا ز باد مکافات داد و بیدادست
به باد و بود محمد نگر که چون باقیست		ز بعد ششصد و پنجاه سخت بنیادست
ز باد بولهب و جنس او نمی‌بینی		که از برای فضیحت فسانه شان یادست
چنین ثبات و بقا باد را کجا باشد		در این ثبات که قاف کمتر آحادست
نبود باد دم عیسی و دعای عزیر		عنایت ازلی بد که نورست ادست
اگر چه باد سخن بگذرد سخن باقیست		اگر چه باد صبا بگذرد چمن شادست
ز بیم باد جهان همچو برگ می‌لرزد		درون باد ندانی که تیغ پولادست
کهی بود که بجز باد در جهان نشناخت		کهی کهی نکند ز آنک که نه فرهادست
تو باخبر نشوی گر کنم بسی فریاد		که از درون دلم موج‌های فریادست
اگر تو بحر ببینی و موج بر تو زند		یقین شود که نه بادست ملک آبادست