تفاوت میان نسخههای «سعدی (غزلیات 1)/تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار|راستی باید به بازی صرف کردم روزگار}} | {{ب|تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار|راستی باید به بازی صرف کردم روزگار}} | ||
{{ب|هیچ دست آویزم آن ساعت که ساعت در رسد|نیست الا آنکه بخشایش کند پروردگار}} | {{ب|هیچ دست آویزم آن ساعت که ساعت در رسد|نیست الا آنکه بخشایش کند پروردگار}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۲۷
' | سعدی (غزلیات 1) (تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار) از سعدی |
' |
تا بدین غایت که رفت از من نیامد هیچ کار | راستی باید به بازی صرف کردم روزگار | |
هیچ دست آویزم آن ساعت که ساعت در رسد | نیست الا آنکه بخشایش کند پروردگار | |
بس ملامتها که خواهد برد جان نازنین | روز عرض از دست جور نفس ناپرهیزگار | |
گاه میگویم چه بودی گر نبودی روز حشر | تا نگشتندی بدان در روی نیکان شرمسار | |
باز میگویم نشاید راه نومیدی گرفت | پیش انعامش چه باشد عفو چون من صد هزار | |
سعی تا من میبرم هرگز نباشد سودمند | توبه تا من میکنم هرگز نباشد برقرار | |
چشم تدبیرم نمیبیند به تاریکی جهل | جرم بخشایا به توفیقم چراغی پیش دار | |
من که از شرم گنه سر برنمیآرم ز پیش | سر به علیین برآرم گر تو گویی سر برآر | |
گر چه بیفرمانی از حد رفت و تقصیر از حساب | هر چه هستم همچنان هستم به عفو امیدوار | |
یارب از سعدی چه کار آید پسند حضرتت | یا توانایی بده یا ناتوانی در گذار |