تفاوت میان نسخه‌های «حافظ (غزلیات)/من دوستدار روی خوش و موی دلکشم»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
| + | {{شعر}} | ||
{{ب|من دوستدار روی خوش و موی دلکشم|مدهوش چشم مست و مِی صاف بی‌غشم}} | {{ب|من دوستدار روی خوش و موی دلکشم|مدهوش چشم مست و مِی صاف بی‌غشم}} | ||
{{ب|گفتی ز سر عهد ازل یک سخن بگو|آن گَه بگویمت که دو پیمانه درکشم}} | {{ب|گفتی ز سر عهد ازل یک سخن بگو|آن گَه بگویمت که دو پیمانه درکشم}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۵۲
| ' | حافظ (غزلیات) (من دوستدار روی خوش و موی دلکشم) از حافظ |
' |
| من دوستدار روی خوش و موی دلکشم | مدهوش چشم مست و مِی صاف بی‌غشم | |
| گفتی ز سر عهد ازل یک سخن بگو | آن گَه بگویمت که دو پیمانه درکشم | |
| من آدم بهشتیم اما در این سفر | حالی اسیر عشق جوانان مَه‌وشم | |
| در عاشقی گزیر نباشد ز ساز و سوز | استاده‌ام چو شمع؛ مترسان ز آتشم! | |
| شیراز معدن لبِ لعل است و کانِ حُسن | من جوهریِ مُفلسم؛ ایرا مشوشم | |
| از بس که چشم مست در این شهر دیده‌ام | حقا که مِی نمی‌خورم اکنون و سرخوشم | |
| شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت | چیزیم نیست؛ ور نه خریدار هر شِشَم! | |
| بخت ار مدد دهد که کِشَم رخت سوی دوست | گیسوی حور گَرد فشاند ز مَفرَشم | |
| حافظ عروس طبع مرا جلوه آرزوست | آیینه‌ای ندارم، از آن آه می‌کشم |