تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف|چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف}} | {{ب|ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف|چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف}} | ||
{{ب|از چپ و راست میرسد مست طمع هر اشتری|چون شتران فکنده لب مست و برآوریده کف}} | {{ب|از چپ و راست میرسد مست طمع هر اشتری|چون شتران فکنده لب مست و برآوریده کف}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۳۳
' | دیوان شمس (غزلیات) (ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف) از مولوی |
' |
ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف | چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف | |
از چپ و راست میرسد مست طمع هر اشتری | چون شتران فکنده لب مست و برآوریده کف | |
غم مخورید هر شتر ره نبرد بدین اغل | زانک به پستیاند و ما بر سر کوه بر شرف | |
کس به درازگردنی بر سر کوه کی رسد | ور چه کنند عف عفی غم نخوریم ما ز عف | |
بحر اگر شود جهان کشتی نوح اندرآ | کشتی نوح کی بود سخره غرقه و تلف | |
کان زمردیم ما آفت چشم اژدها | آنک لدیغ غم بود حصه اوست وااسف | |
جمله جهان پرست غم در پی منصب و درم | ما خوش و نوش و محترم مست طرب در این کنف | |
مست شدند عارفان مطرب معرفت بیا | زود بگو رباعیی پیش درآ بگیر دف | |
باد به بیشه درفکن در سر سرو و بید زن | تا که شوند سرفشان بید و چنار صف به صف | |
بید چو خشک و کل بود برگ ندارد و ثمر | جنبش کی کند سرش از دم و باد لاتخف | |
چاره خشک و بیمدد نفخه ایزدی بود | کوست به فعل یک به یک نیست ضعیف و مستخف | |
نخله خشک ز امر حق داد ثمر به مریمی | یافت ز نفخ ایزدی مرده حیات متنف | |
ابله اگر زنخ زند تو ره عشق گم مکن | پیشه عشق برگزین هرزه شمر دگر حرف | |
چون غزلی به سر بری مدحت شمس دین بگو | وز تبریز یاد کن کوری خصم ناخلف |