تفاوت میان نسخههای «دیوان شمس/ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف|چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف}} | {{ب|ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف|چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف}} | ||
{{ب|هر طرفی همیرسد مست و خراب جوق جوق|چون شتران مست لب سست فکنده کرده کف}} | {{ب|هر طرفی همیرسد مست و خراب جوق جوق|چون شتران مست لب سست فکنده کرده کف}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۳۴
' | دیوان شمس (غزلیات) (ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف) از مولوی |
' |
ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف | چون شتران رو به رو پوز نهاده در علف | |
هر طرفی همیرسد مست و خراب جوق جوق | چون شتران مست لب سست فکنده کرده کف | |
خوش بخورید کاشتران ره نبرند سوی ما | زانک بوادی اندرند ما سر کوه بر شرف | |
گر چه درازگردناند تا سر کوه کی رسند | ور چه که عف عفی کنند غم نخوریم ما ز عف | |
بحر اگر شود جهان کشتی نوح اندریم | کشتی نوح کی بود سخره آفت و تلف | |
جمله جهان پرست غم در پی منصب و درم | ما خوش و نوش و محترم مست خرف در این کنف | |
کان زمردیم ما آفت چشم مار غم | آنک اسیر غم بود حصه اوست وااسف | |
مطرب عارفان بیا مست شدند عارفان | زود بگو رباعیی پیش درآ بگیر دف | |
باد به بیشه درفکن بر سر هر درخت زن | تا که شوند سرفشان شاخ درخت صف به صف | |
ابله اگر زنخ زند تو ره عشق گم مکن | عشق حیات جان بود مرده بود دگر حرف | |
چون غزلی به سر بری مدحت شمس دین بگو | از تبریز یاد کن کوری خصم ناخلف |