دیوان شمس/چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال

'

دیوان شمس (غزلیات) (چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال) از مولوی

'

چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال		تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بی‌زوال
چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر		خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال
آه ز نفس فضول آه ز ضعف عقول		آه ز یار ملول چند نماید ملال
آن که همی‌خوانمش عجز نمی‌دانمش		تا که بترسانمش از ستم و از وبال
جمله سال و جواب زوست منم چون رباب		می‌زندم او شتاب زخمه که یعنی بنال
یک دم بانگ نجات یک دم آواز مات		می‌زند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال
تصلح میزاننا تحسن الحاننا		تذهب احزاننا انت شدید المحال