تفاوت میان نسخههای «خواجوی کرمانی (غزلیات)/آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد|چه خطا رفت که ابروش دگر چین دارد}} | {{ب|آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد|چه خطا رفت که ابروش دگر چین دارد}} | ||
{{ب|نافهی مشگ ز چین خیزد و آن ترک ختا|ای بسا چین که در آن طره مشگین دارد}} | {{ب|نافهی مشگ ز چین خیزد و آن ترک ختا|ای بسا چین که در آن طره مشگین دارد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۲۴
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد) از خواجوی کرمانی |
' |
آن پریچهره که جور و ستم آئین دارد | چه خطا رفت که ابروش دگر چین دارد | |
نافهی مشگ ز چین خیزد و آن ترک ختا | ای بسا چین که در آن طره مشگین دارد | |
دل غمگین مرا گر چه بتاراج ببرد | شادمانم که وطن در دل غمگین دارد | |
عجب از چشم کماندار تو دارم که مقیم | مست خفتست و کمان برسر بالین دارد | |
ای خوشا آهوی چشمت که بهر گوشه که هست | خوابگه برطرف لاله و نسرین دارد | |
مرغ دل کز سر زلفت نشکیبد نفسی | باز گوئی هوس چنگل شاهین دارد | |
گر چه فرهاد به تلخی ز جهان رفت ولیک | همچنان شور شکرخندهی شیرین دارد | |
دل گمگشته ز چشم تو طلب میکردم | کرد اشارت بسر زلف سیه کاین دارد | |
خواجو از چشمهی نوشت چو حکایت گوید | همه گویند سخن بین که چه شیرین دارد |