سعدی (غزلیات)/نه آن شبست که کس در میان ما گنجد

'

سعدی (غزلیات) (نه آن شبست که کس در میان ما گنجد) از سعدی

'

نه آن شبست که کس در میان ما گنجد		به خاک پایت اگر ذره در هوا گنجد
کلاه ناز و تکبر بنه کمر بگشای		که چون تو سرو ندیدم که در قبا گنجد
ز من حکایت هجران مپرس در شب وصل		عتاب کیست که در خلوت رضا گنجد
مرا شکر منه و گل مریز در مجلس		میان خسرو و شیرین شکر کجا گنجد
چو شور عشق درآمد قرار عقل نماند		درون مملکتی چون دو پادشا گنجد
نماند در سر سعدی ز بانگ رود و سرود		مجال آن که دگر پند پارسا گنجد