تفاوت میان نسخههای «خاقانی (قصاید)/شه اختران زان زر افشان نماید»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|شه اختران زان زر افشان نماید|که اکسیر زرهای آبان نماید}} | {{ب|شه اختران زان زر افشان نماید|که اکسیر زرهای آبان نماید}} | ||
{{ب|برآرد ز جیب فلک دست موسی|زر سامری نقد میزان نماید}} | {{ب|برآرد ز جیب فلک دست موسی|زر سامری نقد میزان نماید}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۸:۵۸
' | خاقانی (قصاید) (شه اختران زان زر افشان نماید) از خاقانی |
' |
شه اختران زان زر افشان نماید | که اکسیر زرهای آبان نماید | |
برآرد ز جیب فلک دست موسی | زر سامری نقد میزان نماید | |
نه خورشید هم خانهی عیسی آمد | چه معنی که معلول و حیران نماید | |
ز نارنج اگر طفل سازد ترازو | نه نارنج و زر هر دو یکسان نماید | |
فلک طفل خوئی است کاندر ترازو | ز خورشید نارنج گیلان نماید | |
مگر خیمه سلطان انجم برون زد | که ابر خزان چتر سلطان نماید | |
هوا پشت سنجاب بلغار گردد | شمر سینهی باز خزران نماید | |
به دمهای سنجاب نقاش آبان | به زرنیخ تصویر بستان نماید | |
به دامان شب پارهای در فزاید | از آن صدرهی روز نقصان نماید | |
قراسنقر آنگه که نصرت پذیرد | بر آقسنقر آثار خذلان نماید | |
خزان از درختان چو صبح از کواکب | نثار سر شاه کیهان نماید | |
شهنشاه اسلام خاقان اکبر | که تاج سر آل سامان نماید | |
سپهدار اسلام منصور اتابک | که کمتر غلامش قدرخان نماید | |
سر آل بهرام کز بهر تیغش | سر تیغ بهرام افسان نماید | |
سکندر جهادی و خضر اعتقادی | که خاک درش آب حیوان نماید | |
جهان دار شاه اخستان کز طبیعت | کیومرث طهمورث امکان نماید | |
به تایید مهدی خصالی که تیغش | روان سوز دجال طغیان نماید | |
فلک در بر او چو چوب در او | سگی حلقه در گوش فرمان نماید | |
قبولش ز هاروت ناهید سازد | کمالش ز بابل خراسان نماید | |
ز باسش زمان دست انصاف بوسد | ز جودش جهان مست احسان نماید | |
ز یک نفخهی روح عدلش چو مریم | عقیم خزان بکر نیسان نماید | |
عجوز جهان مادر یحیی آسا | ازو حامل تازه زهدان نماید | |
به ناخن رسد خون دل بحر و کان را | که هر ناخنش معن و نعمان نماید | |
ز یک عکس شمشیرش این هفت رقعه | تصاویر این هفت ایوان نماید | |
در ایوان شاهی در دولتش را | فلک حلقه و ماه سندان نماید | |
مزور پزد خنجر گوشت خوارش | عدو را که بیمار عصیان نماید | |
خیالی که بندد عدو را عجب نی | که سرسام سوداش بحران نماید | |
اگر بوی خشمش برد مغز دریا | تیمم گهی در بیابان نماید | |
وگر رنگ عفوش پذیرد بیابان | چو دریاش نیلوفرستان نماید | |
وگر باد خلقش وزد بر جهنم | زبانی مقامات رضوان نماید | |
ز گل شکر لفظ و تفاح خلقش | شماخی نظیر صفاهان نماید | |
در اقلیم ایران چو خیلش بجنبد | هزاهز در اقلیم توران نماید | |
به تعلیم اقلیم گیری ملک را | ملک شاه طفل دبستان نماید | |
تف تیغ هندیش هندوستان را | علی الروس در روس و الان نماید | |
اگر خود فرشته شود بد سگالش | هم از سگ نژادان شیطان نماید | |
چو بر خنگ ختلی خرامد به میدان | امیر آخورش شاه ختلان نماید | |
پلاس افکن آخور استرانش | فنا خسرو و تخت ایران نماید | |
شبی کز شبیخون کشد تیغ چون خور | چو ماه از کواکب سپه ران نماید | |
ز شاه فلک تیغ و مه مرکب او | زحل خود و مریخ خفتان نماید | |
شراری جهد ز آهن نعل اسبش | که حراقش اروند و ثهلان نماید | |
ز بس کاس سرها و خون جگرها | اجل ساقی و وحش مهمان نماید | |
لب و کام وحش از دل و روی خصمان | همه رنگ زرنیخ و قطران نماید | |
چو پیکانش از حصن ترکش برآید | بر این حصن فیروزه غضبان نماید | |
اسد گاو دل، کرکسان کلک زهره | از آن خرمگس رنگ پیکان نماید | |
تن قلعهها پیش پولاد تیغش | چو قلعی حل کرده لرزان نماید | |
بر گرز سندان شکافش عجب نی | که البرز تخم سپندان نماید | |
در اعجاز تیغ ملک بوالمظفر | سپهر از سر عجز حیران نماید | |
چو روئین تن اسفندیار است هر دم | بر او فتح روئین دژ آسان نماید | |
از آنگه که بالغ شد اقبالش او را | عروس ظفر در شبستان نماید | |
مرا بین که آیات ابیات مدحش | نه تعویذ جان، حرز ایمان نماید | |
بدیهه همی بارم از خاطر این در | کز او گوشها بحر عمان نماید | |
ازین شعر خجلت رسد عنصری را | وگر عنصری جان حسان نماید | |
بخندم به نظم هر ابله اگر چه | زبان ساحر و خامه ثعبان نماید | |
بلی نخل خرمای مریم بخندد | بر آن نخل مومین که علان نماید | |
ملک منطق الطیر طیار داند | ز ژاژ مطین که طیان نماید | |
بماناد شاه جهان کز جلاش | سریر کیان تاج کیوان نماید | |
برات بقا باد بر دست عمرش | نه عمری که تا حشر پایان نماید | |
قوی چار بینان ارکانش چندان | که دور فلک هفت بنیان نماید |