تفاوت میان نسخههای «خاقانی (قصاید)/آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد|و آن نیل مکرمت که شنیدی سراب شد}} | {{ب|آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد|و آن نیل مکرمت که شنیدی سراب شد}} | ||
{{ب|سرو سعادت از تف خذلان زگال گشت|و اکنون بر آن زگال جگرها کباب شد}} | {{ب|سرو سعادت از تف خذلان زگال گشت|و اکنون بر آن زگال جگرها کباب شد}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۹:۵۳
' | خاقانی (قصاید) (آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد) از خاقانی |
' |
آن مصر مملکت که تو دیدی خراب شد | و آن نیل مکرمت که شنیدی سراب شد | |
سرو سعادت از تف خذلان زگال گشت | و اکنون بر آن زگال جگرها کباب شد | |
از سیل اشک بر سر طوفان واقعه | خوناب قبه قبه به شکل حباب شد | |
چل گز سرشک خون ز برخاک بر گذشت | لابل چهل قدم ز بر ماهتاب شد | |
هم پیکر سلامت و هم نقش عافیت | از دیدهی نظارگیان در نقاب شد | |
دل سرد کن ز دهر که هم دست فتنه گشت | اندیشه کن ز پیل که هم جفت خواب شد | |
ایام سست رای و قدر سخت گیر گشت | اوهام کند پای و قدر تیز تاب شد | |
دفع قضا به آه شب کندرو کنید | هر چند بارگیر قضا تیزتاب شد | |
گر آتش درشت عذابی است بر نبات | آن آب نرم بین که بر او چون عذاب شد | |
عاقل کجا رود؟ که جهان، دار ظلم گشت | نحل از کجا چرد؟ که گیا زهر ناب شد | |
ربع زمین بسان تب ربع برده پیر | از لرزه و هزاهز در اضطراب شد | |
کار جهان و بال جهان دان که بر خدنگ | پر عقاب آفت جان عقاب شد | |
افلاک را پلاس مصیبت بساط گشت | اجرام را وقایهی ظلمت حجاب شد | |
ماتم سرای گشت سپهر چهارمین | روح الامین به تعزیت آفتاب شد | |
از بهر آنکه نامه بر تعزیت شوند | شام و سحر دوپیک کبوتر شتاب شد | |
در ترک تاز فتنه ز عکس خیال خون | کیوان به شکل هندوی اطلس نقاب شد | |
دوش آن زمان که طرهی شب شانه کرد چرخ | موی سپید دهر به عنبر خضاب شد | |
بیدست ارغنون زن گردون به رنگ و شکل | شب موی گشت و ماه کمانچهی رباب شد | |
دیدم صف ملائکهی چرخ نوحهگر | چندان که آن خطیب سحر در خطاب شد | |
گفتم به گوش صبح که این چشم زخم چیست | کاشکال و حال چرخ چنین ناصواب شد | |
صبح آه آتشین ز جگر برکشید و گفت | دردا که کارهای خراسان ز آب شد | |
گردون سر محمد یحیی به باد داد | محنت نصیب سنجر مالک رقاب شد | |
از حبس این خدیو، خلیفه دریغ خورد | وز قتل آن امام، پیمبر مصاب شد | |
بدعت ز روی حادثه پشت هدی شکست | شیطان خلاف قاعده رجم شهاب شد | |
ای آفتاب حربهی زرین مکش که باز | شمشیر سنجری ز قضا در قراب شد | |
وی مشتری ردا بنه از سر که طیلسان | در گردن محمد یحیی طناب شد | |
ای آدم الغیاث که از بعد این خلف | دار الخلافهی تو خراب و یباب شد | |
ای عندلیب گلشن دین زار نال زار | کز شاخ شرع طوطی حاضر جواب شد | |
ای ذوالفقار دست هدی زنگ گیر، زنگ | کن بوتراب علم به زیر تراب شد | |
خاقانیا وفا مطلب ز اهل عصر از آنک | در تنگنای دهر وفا تنگیاب شد | |
آن کعبه وفا که خراسانش نام بود | اکنون به پای پیل حوادث خراب شد | |
عزمت که زی جناب خراسان درست بود | برهم شکن که بوی امان ز آن جناب شد | |
بر طاق نه حدیث سفر ز آنکه روزگار | چون طالع تو نامزد انقلاب شد | |
در حبس گاه شروان با درد دل بساز | کان درد راه توشهی یوم الحساب شد | |
گل در میان کوره بسی درد سر کشید | تا بهر دفع دردسر آخر گلاب شد | |
از چاه دولت آب کشیدن طمع مدار | کان دلوها درید و رسنها ز تاب شد | |
دولت به روزگار تواند اثر نمود | حصرم به چار ماه تواند شراب شد | |
فتح سعادت از سر عزلت برآیدت | کوکشت زرد عمر تو را فتح باب شد | |
عقل از برات عزلت، صاحب خراج گشت | ابر از زکات دریا صاحب نصاب شد | |
سیمرغ را خلیفهی مرغان نهادهاند | هر چند هم لباس خلیفهی غراب شد | |
معجز عنان کش سخن توست اگر چه دهر | با هر فسردهای به وفا هم رکاب شد | |
اول به ناقصان نگرد دهر کز نخست | انگشت کوچک است که جای حساب شد | |
از طمطراق این گره تر مترس از آنک | باد است کو دهل زن خیل سحاب شد | |
بر قصر عقل نام تو خیر الطیور گشت | در تیه جهل خصم تو شر الدواب شد | |
گفتی که یارب از کف آزم خلاص ده | آمین چه میکنی که دعا مستجاب شد |