تفاوت میان نسخههای «خاقانی (قصاید)/در جهان کس نیست اندوه جهان کس مخور»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|در جهان کس نیست اندوه جهان کس مخور|کوس عزلت زن دوال رایگان کس مخور}} | {{ب|در جهان کس نیست اندوه جهان کس مخور|کوس عزلت زن دوال رایگان کس مخور}} | ||
{{ب|دامن اندر چین، بساط احتشام کس مبین|گردن اندر کش، قفای امتحان کس مخور}} | {{ب|دامن اندر چین، بساط احتشام کس مبین|گردن اندر کش، قفای امتحان کس مخور}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۳۲
' | خاقانی (قصاید) (در جهان کس نیست اندوه جهان کس مخور) از خاقانی |
' |
در جهان کس نیست اندوه جهان کس مخور | کوس عزلت زن دوال رایگان کس مخور | |
دامن اندر چین، بساط احتشام کس مبین | گردن اندر کش، قفای امتحان کس مخور | |
آنکه کس دیدی کنون مقلوب کس شد هان و هان | شیرمردا هیچ سوگندی به جان کس مخور | |
چون فلک با تو نسازد با دگر کس گو مساز | گر خوری غبنی از آن خود خور، آن کس مخور | |
چون سگ و زاغ استخوان خوردی و اکنون همچو کرم | از تن خود گوشت میخور استخوان کس مخور | |
در هنر فرزند بازی نه کبوتر بچهای | صید دست خویش خور طعمهی دهان کس مخور | |
تو نه آنی کز کفت روحانیان شکر خورند | قدر خود بشناس و قوت از خوان و خان کس مخور | |
آب باران خور صدف کردار گاه تشنگی | ماهیآسا هیچ آب از آبدان کس مخور | |
تا کی از پرز کسان روزی خوری همچون چراغ | شمعوار از خود غذا میخور، ز خوان کس مخور | |
گر کسی را زعفران شادی فزاید، گو فزای | چون تو با غم خو گرفتی زعفران کس مخور | |
چون تو اندر خانهی خود می هم آن خود خوری | یاد جان خویش خور یاد روان کس مخور | |
های خاقانی جهان را آزمودی کس نماند | خون دل میخور که نوشت باد، نان کس مخور | |
تو را کعبهی دل درون تار و مار | برون دیر صورت کنی زرنگار | |
مبر قفل زرین کعبه بدانک | در دیر را حلقه آید به کار | |
زهی کعبه ویران کن دیر ساز | تو ز اصحاب فیلی نه ز اصحاب غار | |
گر اینجا به سنگی نیابی فرود | هم از تو به سنگی برآید دمار | |
گر اول به پیلی کنی قصد سنگ | هم آخر به مرغی شوی سنگسار | |
رهت سنگلاخ است خاقانیا | خرت سم فکنده است، با رنج بار |