تفاوت میان نسخههای «فخرالدین عراقی (غزلیات)/چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟|به چه عذر جان نبخشم به دو چشم شنگ او من؟}} | {{ب|چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟|به چه عذر جان نبخشم به دو چشم شنگ او من؟}} | ||
{{ب|به کدام دل توانم که تن از غمش رهانم؟|به چه حیله واستانم دل خود ز چنگ او من؟}} | {{ب|به کدام دل توانم که تن از غمش رهانم؟|به چه حیله واستانم دل خود ز چنگ او من؟}} |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۱
' | فخرالدین عراقی (غزلیات) (چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟) از فخرالدین عراقی |
' |
چه کنم که دل نسازم هدف خدنگ او من؟ | به چه عذر جان نبخشم به دو چشم شنگ او من؟ | |
به کدام دل توانم که تن از غمش رهانم؟ | به چه حیله واستانم دل خود ز چنگ او من؟ | |
چو خدنگ غمزهی او دل و جان و سینه خورده | پس ازین دگر چه بازم به سر خدنگ او من؟ | |
ز غمش دو دیده خون گشت و ندید رنگ او چشم | نچشیده طعم شکر ز دهان تنگ او من | |
دل و دین به باد دادم به امید آنکه یابم | خبری ز بوی زلفش، اثری ز رنگ او من | |
چو نهنگ بحر عشقش دو جهان بدم فرو برد | به چه حیله جان برآرم ز دم نهنگ او من؟ | |
لب او چو شکر آمد، غم عشق او شرنگی | بخورم به بوی لعلش، چو شکر شرنگ او من | |
به عتاب گفت: عراقی، سر صلح تو ندارم | همه عمر صلح کردم به عتاب و جنگ او من |