فروغی بسطامی (غزلیات)/ما و هوس شاهد و می تا نفسی هست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | فروغی بسطامی (غزلیات) (ما و هوس شاهد و می تا نفسی هست) از فروغی بسطامی |
' |
ما و هوس شاهد و می تا نفسی هست | کی خوشتر از این در همه عالم هوسی هست | |
ای خواجه بهش باش که با آن لب مینوش | گر باده به اندازه ننوشی عسسی هست | |
گر مرد رهی با خبر از نالهی دل باش | زیرا که به هر قافله بانگ جرسی هست | |
یا قافله سالار ره کعبه ندانست | یا آن که به صحرای طلب بار بسی هست | |
تنها نه همین اسب من اول قدم افتاد | کافتاده در این بادیه هر سو فرسی هست | |
خواهی که دلت نشکند از سنگ مکافات | مشکن دل کس را که در این خانه کسی هست | |
از دیدهی دلسوختگان چهره مپوشان | ای آینه هشدار که صاحب نفسی هست | |
تا داد مرا از تو ستمگر نگرفتند | کس هیچ ندانست که فریادرسی هست | |
مرغ دلم از باغ به تنگ است فروغی | تا حلقهی دامی و شکاف قفسی هست |