فروغی بسطامی (غزلیات)/تو و چشم سیه مستی که نتوان دید هشیارش
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | فروغی بسطامی (غزلیات) (تو و چشم سیه مستی که نتوان دید هشیارش) از فروغی بسطامی |
' |
تو و چشم سیه مستی که نتوان دید هشیارش | من و بخت گران خوابی که نتوان کرد بیدارش | |
نه الله است هر اسمی که بسرایند در قلبش | نه منصور است هر جسمی که بفرازند بردارش | |
به بازاری گذر کردم که زر نقشی است از خاکش | به گلزاری قدم خوردم که گل عکسی است از خارش | |
معطر شد دماغ جان من از بوی گیسویش | منور شد چراغ چشم من از شمع رخسارش | |
پری رویی که من دیدم همه خلقند مفتونش | مسیحایی که من دارم همه شهرند بیمارش | |
به رویی دیده بگشادم که خون میجوشد از شوقش | به مویی عهد بر بستم که جان میریزد از تارش | |
چه مستیها که کردم از شراب لعل میگونش | چه افسونها که دیدم از نگاه چشم سحارش | |
چه شادیها که دارم در سر سودای اندوهش | چه منت ها که دارد یوسف من بر خریدارش | |
دمادم تلخ میگوید دعا گویان دولت را | مکرر قند میریزد لب لعل شکربارش | |
جواب هر سلامم را دو صد دشنام میبخشند | غرض هر لحظه کامی میبرم از فیض گفتارش | |
پی شمشاد قد ماهی، نماندم قوت رفتن | که سرو بوستان پا در گل است از شرم رفتارش | |
پرستش میکند جان فروغی آفتابی را | که ظلمت خانه دلها منور شد به انوارش |