فروغی بسطامی (غزلیات)/زان سر زلف مرا بی سرو سامان کردی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | فروغی بسطامی (غزلیات) (زان سر زلف مرا بی سرو سامان کردی) از فروغی بسطامی |
' |
زان سر زلف مرا بی سرو سامان کردی | خاطرم جمع نشد تا تو پریشان کردی | |
من به سودای غمت اشک به دامن کردم | تا تو از سنبل تر مشک به دامان کردی | |
سینه صد چاک و جگر پاره خدا را بنگر | که چهها با من از آن چاک گریبان کردی | |
حیرتی دارم از آن صورت زیبا که تو راست | که به یک جلوه مرا صورت بی جان کردی | |
عندلیب دل من نغمه سرا شد روزی | کانجمن را ز رخت صحن گلستان کردی | |
خون بهای دلم از لعل گهربار بیار | چون به خون غرقهاش از خنجر مژگان کردی | |
نام شمشیر تو آسایش جان باید کرد | که ز کشتن همه دشوار من آسان کردی | |
سالها در طلبت گوشهنشینی کردم | تا گذاری به سر گوشهنشینان کردی | |
هم نشینان تو از بوی ریاحین مستند | وه که در کار سمن و سنبل و ریحان کردی | |
تا فروغی نظری در رخ زیبای تو کرد | فارغش از مه و خورشید درخشان کردی |