خواجوی کرمانی (غزلیات)/چو از برگ گلش سنبل دمیدست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (چو از برگ گلش سنبل دمیدست) از خواجوی کرمانی |
' |
چو از برگ گلش سنبل دمیدست | ز حسرت در چمن گل پژمریدست | |
به عشوه توبهی شهری شکستست | به غمزه پردهی خلقی دریدست | |
ز روبه بازی چشم چو آهوش | دلم چون آهوی وحشی رمیدست | |
چه رویست آنکه در اوصاف حسنش | کمال قدرت بیچون پدیدست | |
چو نقاش ازل نقش تومیبست | ز کلکش نقطه ئی بر گل چکیدست | |
تو گوئی در کنارت مادر دهر | بشیر بیوفایی پروریدست | |
ز گلزار جنان رضوان بصد سال | گلی چون عارض خوبت نچیدست | |
پریشانست زلفت همچو حالم | مگر حال پریشانم شنیدست | |
مسلمانان چه زلفست آن که خواجو | بدان هندوی کافر بگرویدست |