سنایی غزنوی (غزلیات)/من که باشم که به تن رخت وفای تو کشم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (غزلیات) (من که باشم که به تن رخت وفای تو کشم) از سنایی غزنوی |
' |
من که باشم که به تن رخت وفای تو کشم | دیده حمال کنم بار جفای تو کشم | |
ملک الموت جفای تو ز من جان ببرد | چون به دل بار سرافیل وفای تو کشم | |
چکند عرش که او غاشیهی من نکشد | چون به جان غاشیهی حکم و رضای تو کشم | |
چون زنان رشک برند ایمنی و عافیتی | بر بلایی که به جای تو برای تو کشم | |
نچشم ور بچشم باده ز دست تو چشم | نکشم ور بکشم طعنه برای تو کشم | |
گر خورم باده به یاد کف دست تو خورم | ور کشم سرمه ز خاک کف پای تو کشم | |
جز هوا نسپرم آنگه که هوای تو کنم | جز وفا نشمرم آنگه که جفای تو کشم | |
بوی جان آیدم آنگه که حدیث تو کنم | شاخ عز رویدم آنگه که بلای تو کشم | |
به خدای ار تو به دین و خردم قصد کنی | هر دو را گوش گرفته به سرای تو کشم | |
ور تو با من به تن و جان و دلم حکم کنی | هر سه را رقص کنان پیش هوای تو کشم | |
من خود از نسبت عشق تو سنایی شدهام | کی توانم که خطی گرد ثنای تو کشم |