سنایی غزنوی (غزلیات)/ای ناگزران عقل و جانم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سنایی غزنوی (غزلیات) (ای ناگزران عقل و جانم) از سنایی غزنوی |
' |
ای ناگزران عقل و جانم | وی غارت کرده این و آنم | |
ای نقش خیال تو یقینم | وی خال جمال تو گمانم | |
تا با خودم از عدم کمم کم | چون با تو بوم همه جهانم | |
در بازم با تو خویشتن را | تا با تو بمانم ار بمانم | |
گویی که به دل چهای چو تیرم | پرسی که به تن کی کمانم | |
پیش تو به قلب و قالب ای جان | آنم که چو هر دو حرف آنم | |
ای شکل و دهان تو کم از نیست | کی بود که کنی کم از دهانم | |
گر با تو به دوزخ اندر آیم | حقا که بود به از جنانم | |
تا چند چهار میخ داری | در حجرهی تنگ کن فکانم | |
تا چند فسرده روح داری | در سایهی دامن زمانم | |
بی هیچ بخر مرا هم از من | هر چند برایگان گرانم | |
مانند میان خود کنم نیست | زیرا که هنوز در میانم | |
با تن چکنم نه از زمینم | با جان چکنم نه آسمانم | |
من سایه شدم تو آفتابی | یک راه برآی تا نمانم | |
بگشای نقاب تا ببینم | بنمای جمال تا بدانم | |
خواننده تو باش سوی خویشم | تا مرکب پی بریده رانم | |
در دیده به جای دیده بنشین | تا نامهی نانبشته خوانم | |
تو عاشق هست و نیست خواهی | بپذیر مرا که من چنانم | |
در دیده ز بیم غیرت تو | اکنون نه سناییم سنانم |