انوری (مقطعات)/صاحبا دین و ملک بیتو مباد
نسخهٔ تاریخ ۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۳ توسط Rostamfarokhzad (گفتگو | مشارکتها)
' | انوری (مقطعات) (صاحبا دین و ملک بیتو مباد) از انوری |
' |
صاحبا دین و ملک بیتو مباد | کز جهان کار این و آن دارند | |
زانکه این دو ودیعتند که خلق | از خدای و خدایگان دارند | |
ملک و دین را زمان زمان تو باد | کاب و رونق درین زمان دارند | |
تویی آنکس که ذکر مدت تست | تا که گویندگان زبان دارند | |
عالمی دئر پناه نعمت تو | شکر شکر در دهان دارند | |
امتی در وفای خدمت تو | کمر عهد بر میان دارند | |
دامن عرصهایست جاه ترا | این که این چار قهرمان دارند | |
گوشهی طارمی است قدر ترا | این که این هفت پاسبان دارند | |
دوستان از تواتر کرمت | خانه چون راه کهکشان دارند | |
دشمنان از تراکم سخطت | فتنه در مغز استخوان دارند | |
ضبط عالم به تیغ و کلک کنند | که اثرهای بی کران دارند | |
کلک فرزانگان کارگزار | تیغ ترکان کاردان دارند | |
زین کروه آنکه اهل انعامند | همه از نعمت تو جان دارند | |
زان گروه آنکه اهل اقطاعند | همه از دست تو جهان دارند | |
جود میگفت با کرم روزی | که کسانی که این مکان دارند | |
گر جهانداری به شرط کنند | چه نکوتر که بر چه سان دارند | |
کرم از سوی تو اشارت کرد | که کریمان جهان چنان دارند | |
کیسه پرداز بحر و کان کف تست | که بدو خرج جاودان دارند | |
طاعت آموز انس و جان در تست | کش همه سر بر آستان دارند | |
همه در مهر خازنت بادا | هرچ اضافت به بحر و کان دارند | |
همه با داغ طاعتت بادند | هرکه نسبت به انس و جان دارند | |
پای بر خاک هر زمین که نهی | منتی تا بر آسمان دارند | |
دوستی در سمر کتابی داشت | یک دو صفحه به پیش من برخواند | |
که فلان شخص در فلان تاریخ | به یکی بیت بدرهای بفشاند | |
وان دگر پادشه به یک نکته | عالمی را فراز تخت نشاند | |
گفتم ای دوست نرهاتست این | این سخن بر زبان نشاید راند | |
آخر این قوم عادیان بودند | که خود از نسلشان کسی بنماند |