انوری (مقطعات)/ای خردمند اگر گوش سوی من داری
نسخهٔ تاریخ ۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۰۲ توسط Rostamfarokhzad (گفتگو | مشارکتها)
' | انوری (مقطعات) (ای خردمند اگر گوش سوی من داری) از انوری |
' |
ای خردمند اگر گوش سوی من داری | قطعهای بر تو بخوانم که عجب مانی از آن | |
در جهانداری و فرماندهی خلق خدای | بر سزاواری سلطان بنمایم برهان | |
سیصد و سیزده پیغمبر مرسل بودند | که فرستاده به هر وقت یکی را یزدان | |
نام سلطان به جمل چون عدد ایشانست | پس بود قاعدهی نظم جهان چون ایشان | |
فر او هرکه ببیند دهد انصاف که او | پادشاهیست به حق بر همه معمور جهان | |
گر ترا شبهت و شکیست در این دانی چه | شبهت و شک ترا حل نکند جز قرآن | |
شو اولیالامر بخوان پس عدد آن بشناس | به حساب جمل و مبلغ آن نیک بدان | |
تا بود راست حسابش چو حساب سنجر | چون که واوی که نه مقروست کنی زو نقصان | |
گر کسی گوید ما صد همه سنجر نامیم | گویمش نینی منک چو اوئلوالامر بخوان | |
زانکه منکم ز شما باشد از روی لغت | باز از روی حساب ار تو بدانی سلطان | |
پس یقین شد که پس از باری و پیغمبر حق | نرسد بر همه آفاق جز او را فرمان | |
ای سه قرن از مدد عدل تو و رحمت حق | بوده سکان زمین بیخبر از دور زمان | |
ای به حق سایهی آن کس که ترا حافظ اوست | تا بود سایهی خورشید در آن حفظ بمان |