دیوان شمس/ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش) از مولوی |
' |
ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش | ای خسرو و ای شیرین ای نقش و خیالت خوش | |
ای چهره تو مه وش آبست و در او آتش | هم آتش تو نادر هم آب زلالت خوش | |
ای صورت لطف حق نقش تو خوشست الحق | ای نقش تو روحانی وی نور جلالت خوش | |
ای مستی هوش آخر در مهر بجوش آخر | در وصل بکوش آخر ای صبح وصالت خوش | |
ای روز ز روی تو شب سایه موی تو | چون ماه برآ امشب ای طالع و فالت خوش | |
گر لطف و وصال آری ور جور و محال آری | آمیختهای با جان ای جور و محالت خوش | |
دل گفت مرا روزی سالی گذرد زان مه | جان گفت به گوش دل کای دل مه و سالت خوش | |
تبریز بگو آخر با غمزه شمس الدین | کای فتنه جادویان ای سحر حلالت خوش |