دیوان شمس/باده ده ای ساقی جان باده بیدرد و دغل
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (باده ده ای ساقی جان باده بیدرد و دغل) از مولوی |
' |
باده ده ای ساقی جان باده بیدرد و دغل | کار ندارم جز از این گر بزیم تا به اجل | |
هات حبیبی سکرا لا بفتور و کسل | یقطع عن شاربه کل ملال و فشل | |
باده چو زر ده که زرم ساغر پر ده که نرم | غرقه مقصود شدی تا چه کنی علم و عمل | |
اصبح قلبی سهرا من سکر مفتخرا | ان کذب الیوم صدق ان ظلم الیوم عدل | |
ای قدح امروز تو را طاق و طرنبیست بیا | باده خنب ملکی داده حق عز و جل | |
طفت به معتمرا فزت به مفتخرا | من سقی الیوم کذی جمله ما دام حصل | |
مست و خوشی خواجه حسن نی نی چنان مست که من | کیسه زر مست کند لیک نه چون جام ازل | |
لواء نا مرتفع و شملنا مجتمع | و روحنا کما تری فی درجات و دول | |
توبه ما جان عمو توبه ماهیست ز جو | از دل و جان توبه کند هیچ تن ای شیخ اجل | |
عشقک قد جادلنا ثم عدا جادلنا | من سکر مفتضح شاربه حیث دخل | |
بحر که مسجور بود تلخ بود شور بود | در دل ماهی روشش به بود از قند و عسل | |
یا اسدا عن لنا فنعم ما سن لنا | حبک قد حببنا فاعف لنا کل زلل | |
بس بود ای مست خمش جان ز بدن رست خمش | باده ستان که دگران عربده دارند و جدل | |
اسکت یا صاح کفی واعف عفا الله عفا | هات رحیقا به صفا قد وصل الوصل وصل |