دیوان بیدل شیرازی/گرد غم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
پروانه | گرد غم از بیدل شیرازی |
خانۀ تاریک |
دیوان بیدل شیرازی |
بر سر خاک من میا بعد من ای نگار من | تا منشیندت به دل گرد غم از غبار من | |
قافلۀ ختن رسد یا که نسیم صبحدم | یا که به باد میدهد زلف چو نافه یار من | |
سوری و سنبل و سمن جمع به روی دلکشش | حاجت سیر باغ نیست بابت گلعذار من | |
گر چه ببسته ام زبان فاش کند به مردمان | درد دل نهفته ام دیدۀ اشکبار من | |
شمع صفت میان جمع سوزم و گریه میکنم | شمع اتاق دشمنان تا شده دوستدار من | |
تا که برفته از برم دلبر ناز پرورم | تار چو تار زلف او آمده روزگار من | |
تن ز غمست ناتوان بر لبم از فراق جان | تا شده یار دیگران دلبر غمگسار من | |
از سر زلف دلبری رشته به پای او نبود | گر دل نا صبور من بود در اختیار من | |
دجلۀ خون ز دیده ام تا به کنار میرود | زیب کنار دیگران تا شده از کنار من | |
می ننشاندی ار همی آب دو دیده سوز دل | خرمن جان بسوختی سینۀ پر شرار من | |
بیدل اگر که هجر را چاره به غیر صبر نیست | صبر بگو چسان کند این دل بی قرار من |
***