دیوان فخر شیرازی/دریچۀ صبح
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مزرع آمال | دریچۀ صبح از فخر شیرازی |
وصیت رندان |
دیوان فخر شیرازی |
مریـــز ســـاقی مجلـــس بجــــام بادۀ ناب | کـــه ناگـــــوار بــود بــاده بــی رخ احباب | |
مســـاز مطـــرب این انجمـــن نوای سرود | کــه عشــرتی نبــود در سمـــاع بی اصحاب | |
بــه محفلــی کــه منم ز ارغنون نالۀ من | عجب بود که برآیــد خــروش چنگ و رباب | |
تمــام شب نگـــرانم که چون دریچۀ صبح | شــود گشــوده در آیی چــو مهــر عــالمتاب | |
تمام روز به امیــد اینکــه شب چو رسـد | شــود گشــوده در آیی چــو مهــر عــالمتاب | |
تمام روز به امیــد اینکــه شب چو رسـد | بــرافکنــی چو مــه چــارده ز چهــره نقاب | |
خـوش آنزمان که بچینم گلی ز عارض تو | ز اشک شــوق برافشــانم از دو دیده گلاب | |
قســم بجــان عزیــزش که رفته تا ز برم | ز من برفتــه قرار و شکیب طاقت و تاب | |
ندانــم از چــه سبب پیشــۀ بیوفــایی کرد | کسی که فصل وفا خوانده بود از هر باب | |
سپهـــر را بگــو ار با منت سـر یاریست | چرا سرشــک نباری به حال من چو سحاب | |
مگــر ز خواب گـران بخت فخر شد بیدار | که آمــدی تواش ای ماه مهـربان در خواب |
***