دیوان فخر شیرازی/روشن رواق
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
محبوبی عالم | روشن رواق از فخر شیرازی |
چشمۀ آب بقا |
دیوان فخر شیرازی |
منّت خدای را که رسیدم به وصل دوست | روشن رواق چشم من امشب ز روی اوست | |
چــون مـاه ماست بر سر مهر و وفا بما | نه بیـم از ستاره نه از چرخ کینه جوست | |
ســاقی لشــکر آنکــه نشستــی به پای خم | بر ما سبیــل کن ز کــرم آنچه در سبوست | |
زان زلف مشــک فام فتــادیم اگر چه دور | دامـــان دوســت غالیــه فـام است و مشکبوست | |
با آنکه وصل روی تو ما را نداده دست | دل بـا خیـــال روی تـو دایــم بـه گفتـــگوست | |
گفتــی که نقــش غیــر بسـایم ز لوح دل | آنجا که نقش نیست چه حاجت به شستشوست | |
بـد کرده ایم و نیک جزا دیده ایم از او | این نیکــــوئی ازوســت نـه پاداش بـد نکـوست | |
آن زلــف تابـــدار چــــو در پای افکنـــد | هــر جا دلیست در خم چوگان او چو گوست | |
ای فخر در میان سخن آن میان میار | کان نکتـه نکته ایست که باریکتــر ز موست |
***