دیوان فخر شیرازی/گوشۀ ابرو
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
دیار دوست | گوشۀ ابرو از فخر شیرازی |
فرقت ایّام |
دیوان فخر شیرازی |
نقاش صنع نقش او از بس نکو ببست | شد محو در جمال وی و دل بر او ببست | |
دل داشت آرزو و تمنّای بی شمار | شوق وصال او درِ هر آرزو ببست | |
تا خلق را به مهر رخش آزمون کند | آن مه نمود گوشۀ ابرو و رو ببست | |
از زلفکان غالیه فامش گره گشود | دست عبیر و مشک به رنگ و به بو ببست | |
می گفت هر کسی سخنی از دهان او | بگشود لب به خنده و درِ گفتگو ببست | |
دل در میان خون جگر غوطه زد بسی | عزم صلوة وصل مگو بی وضو ببست | |
هر کسی که کرد جرعه ای از جام عشق نوش | بی شک ز هوش رفت و دم از های و هو ببست | |
غیر از یک آرزو که بدان زنده جان فخر | در های آرزو به دل از چارسو ببست |
***