دیوان شمس/ای برده نماز من ز هنگام

'

دیوان شمس (غزلیات) (ای برده نماز من ز هنگام) از مولوی

'

ای برده نماز من ز هنگام		هین وقت نماز شد بیارام
ای خورده تو خون صد قلندر		ای بر تو حلال خون بیاشام
عشق تو و آنگهی سلامت		ای دشمن ننگ و دشمن نام
مستی تو وانگهی سر و پا		دیوانه وانگهی سرانجام
یک حرف بپرسمت بگویی		دلسوخته دیده چنین خام
پیداست که یار من ملول است		خاموش شدم به کام و ناکام