فخرالدین عراقی (غزلیات)/دو اسبه پیک نظر میدوانم از چپ و راست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | فخرالدین عراقی (غزلیات) (دو اسبه پیک نظر میدوانم از چپ و راست) از فخرالدین عراقی |
' |
دو اسبه پیک نظر میدوانم از چپ و راست | به جست و جوی نگاری، که نور دیدهی ماست | |
مرا، که جز رخ او در نظر نمیآید | دو دیده از هوس روی او پر آب چراست؟ | |
چو غرق آب حیاتم چه آب میجویم؟ | چو با من است نگارم چه میدوم چپ و راست؟ | |
نگاه کردم و در خود همه تو را دیدم | نظر چنین نکند آن که او به خود بیناست | |
به نور طلعت تو یافتم وجود تو را | به آفتاب توان دید کفتاب کجاست؟ | |
ز روی روشن هر ذره شد مرا روشن | که آفتاب رخت در همه جهان پیداست | |
به قامت خوش خوبان نگاه میکردم | لباس حسن تو دیدم به قد هریک راست | |
شمایل تو بدیدم ز قامت شمشاد | ازین سپس کشش من همه سوی بالاست | |
شگفت نیست که در بند زلف توست دلم | که هرکجا که دلی هست اندر آن سوداست | |
به غمزه گر نربودی دل همه عالم | ز عشق تو دل جمله جهان چرا شیداست؟ | |
وگر جمال تو با عاشقان کرشمه نکرد | ز بهر چه شر و آشوب از جهان برخاست؟ | |
ور از جهان سخن سر تو برون افتاد | سزد، که راز نگه داشتن نه کار صداست | |
ندید چشم عراقی تو را، چنان که تویی | از آن که در نظرش جمله کاینات هباست |