خاقانی (قصاید)/به فلک تخته در ندوختهاند
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خاقانی (قصاید) (به فلک تخته در ندوختهاند) از خاقانی |
' |
به فلک تخته در ندوختهاند | چشم خورشید بر ندوختهاند | |
کوه را در هوا نداشتهاند | شمس را بر قمر ندوختهاند | |
دیده بانان بام عالم را | پردهها بر بصر ندوختهاند | |
چرخ و انجم پلاس شام هنوز | بر پرند سحر ندوختهاند | |
روز وشب را به عرض شام و شفق | زرد وسرخی دگر ندوختهاند | |
آسمان را به جای دلق کبود | ژنده تازهتر ندوختهاند | |
عالم آن عالم است و دهر آن دهر | از قباشان کمر ندوختهاند | |
پس در داد بسته چون ماندهاست | گر به مسمار در ندوختهاند | |
دیر گاهی است تا لباس کرم | بهر قد بشر ندوختهاند | |
خود به پای رضا نبافتهاند | خود به دست نظر ندوختهاند | |
خلعتی کان ز تار و پود وفاست | در زیان قدر ندوختهاند | |
بر تن ناقصان قبای کمال | به طراز هنر ندوختهاند | |
هنری سرفکنده چون لاله است | که کلاهش به سر ندوختهاند | |
بی هنر خوش چو گل که بر کمرش | کیسه جز لعل تر ندوختهاند | |
یک سر سفله نیست کز فلکش | بر کله صد گهر ندوختهاند | |
نیست آزاده را قبا نمدی | که بر او پاره بر ندوختهاند | |
سگ حیزی بمرد در بغداد | کفنش جز به زر ندوختهاند | |
ابرهی ما ز خام و خامان را | جز نسیج آستر ندوختهاند | |
صبر میکن که جز به مردی صبر | زهره را بر جگر ندوختهاند | |
دیده مگشا که جز برای کمال | باز را چشم بر ندوختهاند | |
گور چشمی که بر تن یوز است | از پی شیر نر ندوختهاند | |
جوشن عقل دادهاند تو را | صدرهی کام اگر ندوختهاند | |
پای در دامن قناعت کش | کت لباس بطر ندوختهاند | |
بنگر احوال دهر خاقانی | گرت چشم عبر ندوختهاند |