خاقانی (قصاید)/ای قبلهی جان کجات جویم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خاقانی (قصاید) (ای قبلهی جان کجات جویم) از خاقانی |
' |
ای قبلهی جان کجات جویم | جانی و به جان هوات جویم | |
گز زخم زنی سنانت بوسم | ور خشم کنی رضا جویم | |
دیروز چو افتاب بودی | امروز چو کیمیات جویم | |
دوشت همه شب چو بدر دیدم | امشب همه چو سهات جویم | |
ای در گرانبهاتر از روح | چون روح سبک لقات جویم | |
وی ماه سبک عنانتر از عمر | چون عمر گرانبهات جویم | |
خورشیدی و برنیایی از کوه | هر صبحدم از صبات جویم | |
تو زیر زمین شدی چو خورشید | تا کی ز بر سمات جویم | |
ای گمشده آهوی ختایی | هم ز آبخور ختات جویم | |
صیاد قضا نهاد دامت | از دامگه قضات جویم | |
ای گوهر یادگار عمرم | چونت طلبم، کجات جویم؟ | |
دریا کنم اشک و پس به دریا | در هر صدفی جدات جویم | |
از دیده نهان درون و همی | از وهم برون چرات جویم؟ | |
در جانی و ز انس و جانت پرسم | نزدیکی و دور جات جویم | |
خاقانیت آشنای عشق است | هم در دل آشنات جویم | |
ای صبر که کشتهی فراقی | در معرکهی بلات جویم | |
وی دل که به نیم نقطه مانی | در دایرهی عنات جویم | |
وی جان که کبوتر نیازی | پر سوخته در هوات جویم | |
وی نقش زیاد طالع من | در زایجهی فنات جویم | |
چون نقش زیاد کس نبیند | کی در ورق بقات جویم | |
ای مرکب عمر رفته پی کور | ز آن سوی جهان هبات جویم | |
وی بلبل جغد گشته وقت است | کز نوحهگری نوات جویم | |
ای سینه که دردمندی از غم | هم زانوی غم دوات جویم | |
درد تو جراحتی است ناسور | از زخم اجل شفات جویم | |
ای تن که به چشم درد آزی | از جود تو توتیات جویم | |
چون خوان کرم نماند تا کی | برگت طلبم، نوات جویم | |
ای چرخ شریف کش که دونی | جان را دیت از دهات جویم | |
وی خاک عزیز خور به خواری | تن را عوض از جفات جویم | |
ای روز کرم فرو شدی زود | از ظل عدم ضیات جویم | |
ای ماه گرفته نور دانش | در عقهی اژدهات جویم | |
وی روضهی بوستان دولت | در دخمهی پادشات جویم | |
ای تاج کیان، کیالواشیر | در عالم کبریات جویم | |
قدر تو لوا زده است بر عرش | در سایهی آن لوات جویم | |
ز آن سوی فلک به دیهی وهم | مجدت نگرم، سنات جویم | |
از عقل همه هوات خواهم | وز نفس همه ثنات جویم | |
رفتی که وفا نکرد عمرت | تا جان دارم وفات جویم | |
بر تختهی صدق بودی آحاد | زان اول اولیات جویم | |
بگذشتی و صفر جای تو یافت | از صفر کجا صفات جویم | |
قحط کرم است روزی جان | از مائده سخات جویم | |
طفلی است هنر که مادرش مرد | پرورودنش از عطات جویم | |
گرچه ز ملوک عهد بودی | در زمرهی اصفیات جویم | |
امروز که تشنه زیر خاکی | فیض از کرم خدات جویم | |
فردا به بهشت گشته سیراب | در کوثر مصطفات جویم |