فخرالدین عراقی (غزلیات)/بر در یار من سحر مست و خراب میروم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | فخرالدین عراقی (غزلیات) (بر در یار من سحر مست و خراب میروم) از فخرالدین عراقی |
' |
بر در یار من سحر مست و خراب میروم | جام طرب کشیدهام، زآن به شتاب میروم | |
ساغری از می لبش دوش سال کردهام | وقت سحر به کوی او بهر جواب میروم | |
از می ناب جزع او گرچه خراب گشتهام | تا دهد از کرشمهام باز شراب، میروم | |
بر سر خوان درد او درد بسی کشیدهام | تا کشم از دو لعل او بادهی ناب میروم | |
جذبهی حسن دلکشش میکشدم به سوی خود | از پی آن کشش دگر، همچو ذباب میروم | |
برقع تن ز شوق او پیش رخش گشادمی | لیک ز شرم روی او بسته نقاب میروم | |
در سر باده میکنم هستی خویش هر زمان | خاک رهم، رواست گر بر سر آب میروم | |
شحنهی عشق هر شبی بر کندم ز خواب خوش | در هوس خیال او باز به خواب میروم | |
شاید اگر هوای او میکشدم، که در رهش | بر سر آب چشم خود همچو حباب میروم | |
بیخود اگر ز صومعه بر در میکده روم | گر تو خطا گمان بری راه صواب میروم | |
نیست مرا ز خود خبر، بیش ازین که: در جهان | مست و خراب آمدم، مست و خراب میروم |