عطار (غزلیات)/تا با غم عشق آشنا گشتیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (تا با غم عشق آشنا گشتیم) از عطار |
' |
تا با غم عشق آشنا گشتیم | از نیک و بد جهان جدا گشتیم | |
تا هست شدیم در بقای تو | از هستی خویشتن فنا گشتیم | |
تا در ره نامرادی افتادیم | بر کل مراد پادشا گشتیم | |
زان دست همه جهان فرو بستی | تا جمله به جملگی تورا گشتیم | |
یک شمه چو زان حدیث بنمودی | مستغرق سر کبریا گشتیم | |
زانگه که به عشق اقتدا کردیم | در عالم عشق مقتدا گشتیم | |
ای دل تو کجایی او کجا آخر | این خود چه سخن بود کجا گشتیم | |
عمری مس نفس را بپالودیم | گفتیم مگر که کیمیا گشتیم | |
چون روی چو آفتاب بنمودی | ناچیز شدیم و چون هوا گشتیم | |
چون تاب جمال تو نیاوردیم | سرگشته چو چرخ آسیا گشتیم | |
چون محرم عشق تو نیفتادیم | در زیر زمین چو توتیا گشتیم | |
نومید مشو درین ره ای عطار | هرچند که نا امید وا گشتیم |